یازدهمین سالگرد درگذشت منوچهر آتشی

تاریخ ایجاد : شنبه, ۰۴ دی ۱۳۹۵ مراسم یازدهمین سالگرد درگذشت منوچهر آتشی، شاعر، مترجم و منتقد ادبی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در این مراسم که روز چهارشنبه اول دی ماه ۱۳۹۵ برگزار گردید، ضیاء موحد که نخستین سخنران این مراسم بود، در توضیح شعر منوچهر آتشی گفت: آتشی شعر می‌نوشت و بدون […]

تاریخ ایجاد :

شنبه, ۰۴ دی ۱۳۹۵

manuchehr-atashi

مراسم یازدهمین سالگرد درگذشت منوچهر آتشی، شاعر، مترجم و منتقد ادبی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

در این مراسم که روز چهارشنبه اول دی ماه ۱۳۹۵ برگزار گردید، ضیاء موحد که نخستین سخنران این مراسم بود، در توضیح شعر منوچهر آتشی گفت: آتشی شعر می‌نوشت و بدون ویرایش چاپ می کرد، چراکه زندگی او شعر بود و هیچ لذتی را بالاتر از شعر نوشتن نمی‌دانست. او شعرهای سیاسی می‌گفت اما شعرهای ناب او کاری به این قضایا نداشت و بسیار دلنشین بود.

وی افزود: آتشی بدون شعر نمی‌توانست زندگی کند و به همین دلیل است که اشعار بسیار زیادی از او باقی‌ مانده است. اما به‌نظرم آتشی قویترین شاعر منطقه‌ای ماست و کسی نمی‌تواند مانند او به این زیبایی شعر بگوید، چراکه برای شعر گفتن مانند آتشی باید مانند او زندگی کرد.

هرمز علیپور، شاعر، نیز گفت: شاعر به دنبال آرمان‌هایش است و به دنبال گرفتن حقش نیست، اما امیدوارم که نگاه‌ها به شعر آتشی تغییر کند و در کل نامهربانی‌ به شاعران کاهش پیدا کند.

حافظ موسوی، دیگر سخنران این نشست با اشاره به سخت و پیچیده بودن اشعار منوچهر آتشی اظهار کرد: شعر برخی شاعران مانند سپانلو و آتشی، گاهی دشواری‌هایی دارد که خواننده را پس می‌زند و نیاز است که در چنین شرایطی نقد ادبی نقش میانجی را داشته باشد تا مخاطبان را به سمت شعر هدایت کند.
وی افزود: آتشی با طبیعت ارتباط عجیب و غریبی داشت و همه تمثیل‌ها، تشبیه‌ها و استعاره‌های او در ارتباط با طبیعت است که در این بین اقلیم جنوب در توجه بیشتری قرار داشته است. او بیشتر حرف‌ها و پیام‌هایش را به‌وسیله زبان طبیعت بیان می‌کرد و گویی به انسان اعتمادی نداشت و معتقد بود که حرفی که به شکل مستقیم بیان شود، تاثیری ندارد و باید از طریق میانجی بیان شود.

کامیار عابدی که آخرین سخنران این نشست بود در توضیح ریسک‌پذیر نبودن شاعران گفت: وقتی روند و مسیر شعر را بررسی می‌کنیم، متوجه می‌شویم، شاعرانی که خطر کردند و از یکنواختی خارج شدند، تعدادشان بسیار کم است؛ البته در دوره معاصر تعداد این شاعران کمی بیشتر شده است.

وی ادامه داد: یکی از این افرادی که به نوآوری روی آورد، نیما بود که کلیشه‌ها را کنار زد. او پیشنهاد می‌کرد که شاعران نترسند و از عناصر بومی و محلی استفاده کنند. شاعران دیگر به اندازه او به این مساله رغبت نشان ندادند. البته اخوان و شاملو کارهای محدودی را انجام دادند، اما محسوس نبود.

وی با اشاره به جسارت منوچهر آتشی بیان کرد: در بین شاعران معاصر، منوچهر آتشی شبیه‌ترین فرد به نیما بود و بدون هیچ تردیدی به نکات و درس‌های نیما توجه خاصی داشت. آتشی در سه دفتر نخست خود، به قوی‌ترین صدایی که درد منطقه جنوب و به‌ویژه استان بوشهر است، می‌پردازد.

در این پایان این مراسم از دو کتاب «چه شکل‌های گوناگونی دارد عشق» (یادنامه‌ی زنده‌یاد منوچهر آتشی) که به سعی محمدجواد حق‌شناس تهیه و تدوین شده و بخش‌های مختلفی را دربر می‌گیرد و کتاب «ارغوانی از بوسه» که گزیده‌ای از اشعار منوچهر آتشی را شامل می‌شود و توسط دختر وی (شعله آتشی)انتخاب شده، رونمایی شد.