در مراسم بزرگداشت پروفسور هانری کربن که روز دوشنبه ۲۴ آبان‌ماه۱۳۹۵ در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد، پیام پروفسور سید حسین نصر، استاد فلسفه قرائت شد.

متن پیام بدین شرح است:

«یادی از مفسر عالم مینویی؛ هانری کربن»

بیش از سی سال از مرگ دانشمندی که وطن صوری‌اش فرانسه بود و وطن معنوی‌اش ایران، یعنی هانری کُربن می‌گذرد. و اینکه در مملکت معنوی او، بعد از چند دهه مجلس علمی، به نام او تشکیل می‌شود، حاکی از اصالت و اهمیت تحقیقات فلسفی و عرفانی او، طی نیم قرن بوده و هست. فضایل گوناگون در این دانشمند بزرگ، جمع بود و در این مجمل نمی‌توان از همه آنها نام برد. آنچه در اینجا ذکر می‌شود حاصل بیست سال همکاری نزدیک بنده با کربن و بیش از پنجاه سال شناخت آثار اوست. واما کربن. او مردی بود نه تنها معتقد به خداوند و عالم غیب، بلکه عاشق جهان مینوی و حقیقت ازلی که همواره در طلب آن بود. ظاهرا کاتولیکی بود که در جوانی پروتستان شده بود، اما در باطن خود را از اهل تشیع می‌دانست. و برای تمامی جوانب مذهب شیعه احترام قلبی قائل بود و بارها به زیارت اماکن متبرکه در ایران رفته بود. در کربن استعدادهای مختلف جمع شده بود. گرچه سنگینی گوش داشت و صحبت کردن به جز زبان مادری‌اش فرانسه برایش مشکل بود تسلط خواندن متن به چند زبان برایش آسان بود. مخصوصا متون فلسفی. علاوه بر یونانی، لاتین، ایتالیایی و اسپانیولی و انگلیسی را به سهولت می‌خواند، و مخصوصاً به زبان آلمانی تسلط کامل داشت. تا حدی که برای اولین بار یکی از آثار مهم هایدگر را به فرانسه ترجمه کرد. کربن نه تنها با فلسفه و عرفان مسیحی، من جمله تئوزوفی پروتستان و متفکرانی مانند هامان و بوهمه آشنایی کامل داشت، بلکه با فلسفه اروپایی از قدیم تا دوران جدید نیز انس داشت و با برخی از فلاسفه معروف اروپا مانند گاستن باشلار و گابریل مارسل، دوستی نزدیک برقرار کرده بود. او کتاب بدیعی راجع به تمثیلات عرفانی ابن سینا نگاشت و آثار شیخ اشراق را احیا کرد و نه تنها افکار او را در غرب اشاعه داد، بلکه در خود ایران باعث ترویج فلسفه اشراقی بین طبقه دانشگاهی و علاقه‌مندان به حکمت خارج از حوزه‌های علمیه شد. او اولین محقق غربی است که با حکمای  بزرگ ایرانی‌اش ملاقات می‌کرد و مخصوصا با علامه طباطبایی سالیان دراز جلسات بحث دینی و فلسفی داشت که نزد اهل معرفت در ایران معروف است. او قدم‌های راسخ در زمینه فلسفه تطبیقی برداشت و علاقه‌مندان به فلسفه در ایران، هم با فلسفه غرب و هم با سنت فلسفی خودشان و اهمیت آن بیشتر آشنا شدند. فرهنگ فلسفی و عرفانی ما ایرانیان سخت مرهون زحمات ممتد این دانشمند بزرگ و والاست. روانش شاد باد.