نشست مدیران و کارکنان انجمن به مناسبت هفته کتاب و کتابدار

انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در روز یکشنبه ۲۴ آبان‌ماه ۱۳۹۴ نشستی به مناسبت هفته کتاب و کتابدار با حضور مدیران و کارکنان این انجمن برگزار کرد.

در این نشست رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ضمن تبریک روز کتاب و کتابدار به ایراد سخنرانی پرداخت.
متن سخنرانی ایشان بدین شرح است:

امروز به مناسبت روز کتاب و کتابدار دور هم جمع شده‌ایم و این روز را گرامی می‌داریم. خصوصاً که  انجمن آثار و مفاخر فرهنگی پایه و اساس‌اش کتاب است. کتاب از تولیدات مهم این انجمن است. مجله انجمن هم خود یک کتاب است. یکی از امتیازات فرهنگ اسلامی و دین مبین اسلام این است که با کتاب آغاز می‌شود. «ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ» این کتابی برای هدایت پرهیزکاران است.
مهمترین کتاب، خود قرآن است که کنیه‌اش، ام‌الکتاب است یعنی مادر کتاب‌ها. در قرآن خود قرآن به نام‌های مختلف ازجمله «ذکر» خوانده شده است. کلمه «ذکر» به معنی قرآن است.«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ » خداوند می‌فرماید: «ما قرآن را فرستادیم و ذکر را نازل کردیم و این قرآن را حفظ می‌کنیم.» مولانا در مثنوی معنوی می‌گوید:

مصطفی را وعـده کرد الطاف حـق               گــر بمیری تو نمیرد این سبق
من کتــاب و معجزه‏ات را رافعـم               بیش و کم کن را ز قرآن مانعم
ای رســول مـــا تو جادو نیستـی                صادقی، هم خرقه‏ی موسیستی
هست قرآن مر تو را همچون عصا                کــفرها را درکشد چون اژدها

مولانا می‌گوید «ما کتاب معجزه‌ات را حافظیم» در واقع از همین آیه شریفه گرفته است. کلمه قرآن از «قرائت» گرفته شده است یعنی کتابی که مورد قرائت قرار می‌گیرد. در فارسی کلمه‌ای هست که در زبان پهلوی است و آن «نپیک یا نوبی» است و به معنای قرآن است.

به سخن ماند شعر شعرا                         رودکی را سخنی تلونُبی است

که مرحوم دکتر معین وقتی جزوه منتخب اشعارش را چاپ کرد در زیر این شعر نوشت که ترک ادب شرعی است زیرا هیچ چیز هم پهلوی قرآن نیست. معنی شعر آن کسی که خواسته رودکی را مدح کند این است که شعرای دیگر سخن معمولی می‌گویند ولی رودکی سخنش هم پهلوی قرآن است لذا مرحوم دکتر معین در حاشیه کتاب نوشت ترک ادب شرعی زیرا ما مجاز نیستیم چیزی را هم پهلوی قرآن بدانیم.
کتاب در فرهنگ اسلامی نقش مهمی در علوم مختلف داشته است. در تمامی علوم اسلامی درباره‌اش صدها کتاب نوشته شده است. مانند تواریخ عربی مثل: تاریخ طبری، تاریخ یعقوبی، تاریخ مروج الذهب و در تواریخ فارسی مثل: تاریخ بیهقی، تاریخ جهانگشای جوینی، تاریخ گردیزی و صدها مانند این‌ها و حتی تاریخ محلی. سیوطی در یکی از کتاب‌های خودش می‌گوید: شهری در خراسان و ماوراءالنهر نیست مگر اینکه عالمی از این شهر درباره آن مطلبی به تحریر درنیاورده باشد. ما تاریخ قم، تاریخ بیهق و تاریخ بخارا را داشتیم که مفقود شده است.اطلاعات زیادی از این توارخ محلی بدست می‌آید. به همین جهت ما شاگردانمان را تشویق می‌کنیم که حتی اگر در روستایی زندگی می‌کنند، آن روستا را در طی یک مقاله معرفی کنند که این روستا حدود و تغورش چیست و دانشمندانش چه کسانی بوده‌اند، زبان و ترانه‌اش به چه کیفیتی است و لالایی که مادران برای فرزندان خود می‌خوانند چیست. فرنگی‌ها این کار را انجام می‌دهند. برای مثال کریستن سن لهجه سمنانی،ترانه‌ها و تصنیف‌ها و لالایی‌هایش را به‌عنوان کتاب نوشته است.  مرحوم جلال آل احمد که اوزان را نوشته شرح خودشان در طالقان بوده است.