نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
چهارشنبه, ۰۳ بهمن ۱۳۹۷ مراسم بزرگداشت مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا رحیم ارباب با حضور علما، استادان، فرهیختگان و دوستداران علم و دانش روز چهارشنبه سوم بهمنماه ۱۳۹۷ در تالار اجتماعات شهید مطهری انجمن برگزار گردید. در این مراسم که با حضور علما، استادان، فرهیختگان و دوستداران علم و دانش برگزار شد، دکتر حسن […]
مراسم بزرگداشت مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا رحیم ارباب با حضور علما، استادان، فرهیختگان و دوستداران علم و دانش روز چهارشنبه سوم بهمنماه ۱۳۹۷ در تالار اجتماعات شهید مطهری انجمن برگزار گردید.
در این مراسم که با حضور علما، استادان، فرهیختگان و دوستداران علم و دانش برگزار شد، دکتر حسن بلخاری، رئیس انجمن؛ استاد اکبر ثبوت؛ استاد منوچهر صدوقیسها، عضو شورای علمی انجمن؛ دکتر احمد کتابی و دکتر محمدحسین ریاحی مؤلف کتاب «ارباب معرفت» به ایراد سخنرانی پرداختند. همچنین در این مراسم از کتاب «ارباب معرفت» رونمایی شد. متن سخنرانی دکتر حسن بلخاری رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی با عنوان «مرحوم عالِم عاملِ عارف، آیت الله رحیم ارباب (شاگرد میرزا جهانگیرخان قشقایی و آموزگار و استادِ جلالالدین همایی)» بدین شرح است: شاگرد بلندمرتبۀ مرحوم میرزا جهانگیرخان قشقایی و استاد گرانقدر دکتر جلالالدین همایی یعنی مرحوم آیتالعظمی رحیم ارباب، متولد ۱۲۵۹ شمسی و متوفای ۱۹ آذرماه ۱۳۵۵ هجری شمسی بود وجه تسمیهاش ارباب بود بدین دلیل که خاندانش در چرمهین (از توابع شهرستان لنجان استان اصفهان) دارای مکانت و ملکیت و شرافت بودند، گرچه خود، نام اول خویش یعنی رحیم را بیشتر دوست میداشت: روزی به دیدار حضرت آیتالله العظمی بروجردی میرود ساده و بیتکلف در بیرونی منزل ایشان مینشیند و میخواهد به حضرت آقا برسانند رحیم از اصفهان آمده شما را زیارت کند، آقای بروجردی میگویند هرچه سریعتر ایشان را راهنمایی کنید و سپس فرمودند: نگویید رحیم آمده، بگویید ارباب آمده، و خطاب به مرحوم ارباب گفتند : شما ارباب هستید (کتاب ارباب معرفت ص ۱۶۰) حیات سراسر اخلاق و ورع و پارسایی و حکمت و معرفت او نیز نشان میدهد نام رحیم حقیقی و ارباب مجازی بوده است. جلالالدین همایی در ابتدای التفهیم کتاب را با بیان عناوینی چون شیخ معظم، استاد مکرم، علامۀ العلماء، وحید عصر، قریع دهر، مصباح انوار الفقاهه و الدرایه، نبراس لوامعالحکمه و الهدایه، عالِم عامل، جامعالعلوم و الادب، قبلۀ اولیالالباب، مولانا و مقتدانا، به استاد خویش رحیم ارباب تقدیم نموده است: «اهدیت هذالکتاب الی حضرۀ شیخی المعظم و استاذی المکرم، علامه العلماء وحید عصره و قریع دهره، مصباح انوار الفقاهه و الدرایه، نبراس لوامع الحکمه و الهدایه، العالم العامل الالمعی اللوذعی، جامع العلوم و الاداب، قبله اولی الالباب، مولانا و مقتدانا الحاج آقا رحیم ارباب ادام الله ایام افاضاته العالیه و انا احقر تلامیذه جلالالدین همایی» (شهریور ۱۳۳۸ شمسی) همو در تقدیم نام کتاب مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه عزالدین کاشانی چنین نگاشته: «اهدیت هذالکتاب الی حضرۀ الستاذی المعظم، علامه العلماء العاملین جامعالمرتبتین حاوی فضیلتین، آیتالله العظمی و عطیه الکبری و قدوه المشایخ الاطیاب الحاج آقا رحیم ادامالله برکاته العالیه و انا تلمیذه و غلامه الحقیر، جلالالدین همایی» (فروردین۱۳۳۷ شمسی) حضرت آیت الله العظمی رحیم ارباب پس از آنکه شاگردی مرحوم جهانگیرخان قشقایی را نموده و شاگردی چون همایی را پرورانده، البته که میبایست در بارگاه حکمت و معرفت یکصد سال گذشته فرهنگ و حکمت ایرانی، نادره دوران و به تعبیر همایی وحید عصر خود باشد. مرحوم حاج آقا رحیم ارباب که در جان خود انبانی عظیم از معرفت قرآنیه و لطایف و ظرائفِ حدیثیه انباشته و نیز به تعبیری «به غور فلسفه ملاصدرا رسیده بود» و شاید به تأسی از استاد خود میرزا جهانگیرخان، عمامه بر سر نگذاشت (الا در مواقع نماز) بیش از آن که به بیکرانگی معرفت و حکمت شهره باشد به اخلاق فاضله کریمه و عظیمه مشهور بود. در اثری که آقای دکتر محمدحسین ریاحی با عنوان ارباب معرفت نگاشتهاند، لطایف بسیاری از این اخلاق کریمه، مذکور و مضبوط است. لیک تمامی کسانی که حضرت ایشان را می شناسند می دانند او جامعِ کامل فقاهت ، اخلاق، حکمت، و عرفان بود . سیر و سلوک حیاتش به کمال نشان می دهد به درک این حقیقت زرین و کیمیای برین رسیده بود که تعالی و کمال جان، در گرو اتحاد حقایق چهارگانه فوق است . او به یقین می دانست تا اخلاق به حکمت تعالی نیابد و تا حکمت به اخلاق خالص نگردد و تا شریعت به فقاهت،استوار نگردد، یقیننا حقیقت، مشهود و منظور جان سالک نگردد. در باب فلسفهدانیاش همین نکته نغز دکتر همایی کافی است که: «ارباب، آخرین یادگار مکتب قدیم اصفهان است که به فلسفه ملاصدرا رسیده و غوامض و دقایق آن را به درستی و خالی از حشو و زاید فهمیده و هضم کرد و به اصول و مبانی آن کاملاً معتقد است اما اهل تظاهر و فضل فروشی نیست». (ارباب معرفت ص ۱۱۷) بر خلاف برخی هم نشینانش که فلسفه و حکمت را طرد و تکفیر می کردند وی این معارف را عامل اظهار کفر باطنی اشخاص می دانست. در این باب این روایت شنیدنی است: «من طلبه بودم تازه می خواستم منظومه سبزواری را در حکمت شروع به خواندن کنم . نزد مرحوم آخوند کاشی رفتم و گفتم : می خواهم منظومه بخوانم. آخوند پرسید : مقدمه منطق چه خوانده ای؟ گفتم حاشیه، شمسیه، شرح مطالع (حالا طلبه ها نمی دانند اصلا شرح مطالع چی هست ؟ اما حاجی سبزواری تا از شرح مطالع امتحان نمی گرفت کسی را در مجلس درس حکمتش راه نمی داد ولو مراحل ابتدایی اش باشد) گفتند بیا من برایت خودم یک شرح منظومه شروع مس کنم. گفتم: می گویند فلسفه و حکمت خواندن ، آدم را کافر می کند اگر اینجور است نخوانم. آخوند جواب داد : حکمت و فلسفه خواندن کسی را کافر نمی کند کفر باطنی اشخاص را رو می اندازد (الله اکبر از این حرف حکیم) اینها که باطنا کافر هستند وقتی می آیند فلسفه و حکمت می خوانند کفر باطنیشان رو می افتد ، چیزها[یی] را که نمی دانستند ، شبهاتی که در ذهنشان بود، انحراف هایی که در فکر و روح و اعماق قلبشان بود، حالا که با اصطلاحات فلسفی آشنا می شوند ،آنها رو می افتدعدم استقامت های روحی و فکری رو می افتد ( وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا ) همان قرآنی که شفا و رحمت است برای مومنین ، همان قرآن برای ظالمین خسران است. کفر می آورد، کفرشان را رو می اندازد، خسران را رو می اندازد» (همان ۱۵۴) داستانی در کتاب ارباب معرفت بیان شده که نشان می دهد مرحوم ارباب چگونه به بطن و باطن هدایت، بویژه هدایت جوانانی که جانی پاک دارند اما مدعی اند ، آگاه بود و چه فروتنانه و مهربانانه، کلام و استدلال آنان را در فارسی خواندن نماز شنید و حتی در مواردی با آنان همنوا گشت اما سپس دقیق و آگاه و خردپسند روشن ساخت چرا نماز باید به عربی خوانده شود و نمی توان آن را به زبانی غیر عربی خواند. همان ادبیات متعالی و گرانقدری که امامان معصوم شیعه علیهم السلام مروج و بانی آن بودند. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی یاد و نام حضرت آیت العظمی رحیم ارباب را گرامی می دارد و از خداوند متعال برای روح آن مرحوم، مغفرت و رضوان متعالی الهی خواستار است .
این مطلب بدون برچسب می باشد.