نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
تاریخ ایجاد : یکشنبه, ۰۹ آبان ۱۳۹۵ آیتالله سیدتقی طباطبایی قمی از مراجع تقلید شیعه روز ششم آبان ۱۳۹۵ در کربلا دار فانی را وداع گفت. آیتالله سیدتقی طباطبایی قمی از مراجع شیعه دار فانی را وداع گفت. ایشان در کنار آیتالله العظمی سیستانی و آیتالله میرزا علی فلسفی یکی از سه نفری است که […]
آیتالله سیدتقی طباطبایی قمی از مراجع تقلید شیعه روز ششم آبان ۱۳۹۵ در کربلا دار فانی را وداع گفت.
آیتالله سیدتقی طباطبایی قمی از مراجع شیعه دار فانی را وداع گفت. ایشان در کنار آیتالله العظمی سیستانی و آیتالله میرزا علی فلسفی یکی از سه نفری است که آیتالله العظمی خویی در زمان حیات خود اجتهاد وی را بهصورت کتبی اعلام و تایید کرد.
سیدتقی طباطبایی قمی (مشهور به حاج آقا تقی قمی) در اسفند ماه سال ۱۳۰۱ در شهر مشهد به دنیا آمد. پدر او سیدحسین طباطبایی قمی از مراجع بزرگ تقلید بود که سالها مرجعیت عام حوزههای علمیه را بر عهده داشت و در پی ابراز مخالفت با فرمان رضاشاه مبنی بر کشف حجاب اجباری زنان در سال ۱۳۱۴ خورشیدی (۱۹۳۶ میلادی) ناچار به ترک ایران و اقامت در عراق شد.
وی مقدمات را نزد پدر خود فرا گرفت و سپس به همراه پدر به کربلا و نجف رفت. وی چندین سال از محضر آیات عظامی چون مرحوم سید محمدهادی میلانی، سید عبدالهادی شیرازی، حسین حلی، محمدکاظم شیرازی، محمدعلی کاظمینی بروجردی و بهویژه سید ابوالقاسم خویی استفاده کامل نمود و به درجه اعلای علم، فقاهت، حکمت، فلسفه و رجال دست یافت.
پس از رسیدن به درجات عالی اجتهاد، وی شروع به تدریس در متون فقه و اصول در نجف پرداخت و سپس در مسجد هندی در حوزه علمیه نجف شروع به تدریس خارج فقه و اصول کرد.
بر طبق اسناد موجود آیتالله العظمی سید ابوالقاسم خویی در زمان حیات و با وجود داشتن شاگران زیاد، تنها برای سه نفر از شاگردانشان اجازه کتبی اجتهاد صادر کردند. نخستین اجازه به میرزا علی فلسفی در ذی القعده ۱۳۸۰ هجری قمری اختصاص داشت. دومین اجازه کتبی در ذی الحجه همان سال به آیتالله العظمی سیستانی داده شد و اجازه سوم نیز برای آیتالله تقی قمی نوشته شد.
به گفته صاحب خویی فرزند آیتالله خویی، به جز این سه نفر هیچ فرد دیگری از سوی پدرش اجازه اجتهاد دریافت نکرده است.
در پی اخراج تعداد کثیری از روحانیان بزرگ توسط رژیم بعث عراق از نجف، وی نیز به ناچار در سال در سال ۱۳۵۹ مجبور به ترک نجف شد. این عالم سپس به شهر قم رفت و مشغول به تدریس فقه و اصول در حوزه علمیه قم شد. از آن تاریخ وی همچنان در شهر قم سکونت داشت.
ایشان تالیفات متعددی بر جای گذاشته که عمدتاً به زبان عربی نوشته شدهاند و تعدادی از آنها به زبانهای فارسی و انگلیسی هم برگردانده شده است که عبارتند از:
آراؤنا فی أصول الفقه (دوره ۳ جلدی) الأنوار البهیه فی القواعد الفقهیه الدرر و اللئالی فی فروع العلم الإجمالی الدلایل فی شرح منتخب المسایل (دوره ۵ جلدی) العروه الوثقی (دوره ۲ جلدی) الغایه القصوی فی التعلیق علی العروه الوثقی – کتاب الاجاره الغایه القصوی فی التعلیق علی العروه الوثقی – کتاب المضاربه الغایه القصوی فی التعلیق علی العروه الوثقی (کتاب الاجتهاد و التقلید) الغایه القصوی فی تعلیق علی العروه الوثقی – کتاب الخمس جلد الغایه القصوی فی تعلیق علی العروه الوثقی – کتاب الصوم جلد
الگوی زن اصیل و آزاد أمیر المؤمنین (علیه السلام) ثلاث رسائل (العداله، التوبه، قاعده لاضرر) دراساتنا من الفقه الجعفری شهید کربلا از قبل از ولادت تا بعد از شهادت عمده المطالب فی التعلیق علی المکاسب (دوره ۴ جلدی) مباحث فقهیه – الوصیه – الشرکه – صله الرحم مبانی منهاج الصالحین (دوره ۱۰ جلدی) مصباح الناسک فی شرح المناسک (دوره ۲ جلدی) هدایه الأعلام إلی مدارک شرائع الأحکام
همچنین در سال ۱۳۶۳ و به همت عباس حاجیانی دشتی، مجموعه گفتارهای سیدتقی طباطبایی قمی در کتابی تحت عنوان «درسهایی از شفاعت» منتشر شد. این کتاب تاکنون چندینبار تجدیدچاپ شده است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.