مراسم بزرگداشت دکتر احمدعلی رجایی بخارایی با حضور علما، استادان، فرهیختگان و دوستداران علم و دانش روز دوشنبه ۱۵ آذر‌ماه ۱۳۹۵ در تالار اجتماعات شهید مطهری انجمن برگزار گردید.

در این مراسم که با حضور شخصیت‌های علمی و فرهنگی همچون دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، دکتر اکبر ایرانی، دکتر محمدحسین ساکت، داریوش ارجمند و دوستداران علم و دانش برگزار شد، دکتر مهدی محقق، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی؛ دکتر محمد جعفر یاحقی، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد؛ دکتر علی سلطانی گرد فرامرزی، استاد دانشگاه ادبیات و از شاگردان دکتر احمد علی رجایی بخارایی و دکتر ژاله آموزگار، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی به بیان دیدگاه‌های خویش نسبت به این استاد فرزانه پرداختند و مقام علمی، فرهنگی و اخلاقی وی را تکریم کردند.
متن سخنرانی دکتر مهدی محقق بدین شرح است:
ما این مجالس را برپا می‌کنیم نه از جهت این که آنان به این گونه مجالس احتیاج دارند. این‌ها با آثار ارزنده‌ خود همیشه زنده هستند اما ما این مجالس را برگزار می‌کنیم که نسل جوان آن‌ها را الگو و اسوه خود قرار بدهند که یک مرتبه مملکت ما از عالم خالی نشود. شما می‌بینید که سنت علمی مملکت ما این بوده هر شاگردی که علمش از استادش بیشتر باشد یعنی اگر استادی ۳۰ سال زحمت کشیده و به یک درجه‌ای رسیده است آن را طی ۲۰ سال باید به شاگردش یاد بدهد و آن شاگرد آن علم را ترقی و تعالی ببخشد. اما در مملکت ما بر عکس است هر کس که از دنیا می‌رود می‌گویند جانشین ندارد. این نیز اشتباه‌ترین جمله‌ای است که در مدارس علمیه گفته می‌شود که متقدمین هر آن چه که را بوده گفته‌اند و دیگری چیزی باقی نمانده که ما بگوییم.
اگر کسی که می‌خواهد ادیب شود بگوید من هر چه کار کنم به شفیعی کدکنی یا دکتر یاحقی نمی‌رسم، این زیان‌آورترین جمله است. او باید بگوید آن چه را که این استادان می‌دانند من باید یاد بگیرم و چیزی بر آن بیافزایم ولی متأسفانه ما می‌بینیم در هر صنفی می‌گوییم جانشین ندارد اعم از این که روحانی و یا استاد دانشگاه باشد. ما باید ببینیم چرا به این کیفیت در آمده است. محمدبن زکریای رازی در کتاب الشکوک علی جالینوس که ما در همین انجمن چاپ کردیم می‌گوید سرّ این که متأخرین با سوادتر از متقدمین هستند این است که کوشش می‌کنند چیزی بر آن چه که گذشتگان گفتند بیافزایند. استادانی مانند مرحوم دکتر رجایی. من افتخار داشتم که از مصاحبت ایشان در دبیرستان البرز برخوردار می‌شدم و چه وجود مغتنمی بود. کجا می‌توانیم پیدا کنیم. این مجالس برای این است که نسل جوان ما کسانی که استادان ما بودند، مانند مرحوم فروزانفر، مرحوم همایی و مرحوم دکتر رجایی را پیدا کنند. تازه بعد از آن ها درست است که مرحوم دکتر معین در عربیت و علوم اسلامی مانند فروزانفر و همایی نبود ولی دکتر معین دو زبان خارجی بلد بود. دکتر معین زبان‌های باستانی را می‌دانست در حواشی برهان قاطع و فرهنگ معین این را می‌بینید ولی ترجیحاً می‌بینیم هیچ الگوسازی نمی‌شود. شما خیال می‌کنید چند سال طول می‌کشد که ما یک شفیعی کدکنی داشته باشیم، یک زرین‌کوب یا زریاب داشته باشیم. من زمانی که کانادا درس می‌دادم با یکی از استادان بزرگ که یک بار هم من را دعوت کرد به امریکا که پروفسور فرانزا رزنتال که ترجمه کرده بود کتاب مقدمه ابن خلدون را به زبان انگلیسی و کتابی هم نوشته بود «علم التاریخ عندالمسلمین» که ترجمه عربی آن بود و ترجمه فارسی آن را «تاریخ‌نگاری در اسلام» نامیده‌اند. این مرد رفته بود به یک کنگره مورخین و گزارشی از آن را برای من نوشت و به کانادا فرستاد. نوشته بود که من با یک مورخ ایرانی آشنا شدم که خیلی به لحاظ علمی قوی بود و معلوم شد مرحوم دکتر عباس زریاب‌خویی را می‌گوید. این سنت نهادینه شده که عالم تا وقتی زنده است مورد بی احترامی قرار گیرد و وقتی که مرد، بگوییم که چه گوهر گرانبهایی را از دست دادیم. دانشگاه‌ها امروزه آنقدر خالی و بی‌محتوا شده است که ما هم بی‌سواد شدیم. آن وقت‌ها که آقای دکتر یاحقی یا آقای سلطانی گرد فرامرزی دانشجوی ما بودند ما نیز مطالعه می‌کردیم و بر علم ما افزوده می‌شد ولی الان ما خود هم تنزل می‌کنیم.
در پایان باید بگویم ما امیدوار هستیم که از این گونه مجالس زیاد باشد خصوصاً در شعب مختلف انجمن آثار و مفاخر فرهنگی که در استان‌ها فعال هستند و وظیفه دارند این بزرگان را ارج نهند و به مردم و نسل جوان معرفی کنند.

در پایان این مراسم از کتاب «مکتب حقایق» مجموع مقالات و اشعار احمدعلی رجایی بخارایی رونمایی و لوح تقدیر انجمن به‌عنوان نمادی از تحسین و تمجید به فرزند آن استاد فقید تقدیم شد.