برگزاری نشست «ترویج علم در ایران»

بیست و دومین نشست یکشنبه‌های انسان‌شناسی و فرهنگ، مرکز مشارکت‌های فرهنگی هنری شهرداری تهران با موضوع: «ترویج علم در ایران» یکشنبه ۲۴ فروردین ماه برگزار خواهد شد.

بیست و دومین نشست یکشنبه‌های انسان‌شناسی و فرهنگ با موضوع: «ترویج علم در ایران» روز یکشنبه ۲۴ فروردین ماه سال جاری، در زمان و مکان همیشگی(میدان ولیعصر، ابتدای بلوار کشاورز، مرکز مشارکت‌های فرهنگی هنری شهرداری تهران) از ساعت ۴ تا ۷ بعداز ظهر برگزار خواهد شد. در این نشست فیلم مستند «زندگی همین است» از پیروز کلانتری و «هشتاد و یک سیزده» از علی همراز نمایش در خواهد آمد و سخنرانی‌های آن به وسیله آقای حسن نمک دوست(روزنامه‌نگار و مدیر مرکز آموزش و پژوهش هشهری) درباره «روزنامه‌نگاری علمی در ایران» و رضا منصوری (عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف و مجری طرح رصدخانه ملی ایران) درباره «ترویج علم به چه منظور؟» انجام خواهد گرفت.

انسان‌شناسی و فرهنگ را در جهان واقعی تجربه کنید هر یکشنبه ساعت ۴ تا ۷ بعد از ظهر، در محل: تهران، میدان ولیعصر، ابتدای بلوار کشاورز، جنب کوچه برادران مظفر(انتقال خون سابق) و کتاب فروشی شهر فرهنگ، ساختمان مرکز مشارکت‌های فرهنگی هنری شهرداری تهران برقرار است.

در ذیل می توانید چکیده ای از سخنرانی رضا منصوری را مطالعه فرمایید

ترویج علم به چه منظور؟

هنگامی که زلزله بوشهر رخ داد، شایعه‌ای پخش شد از داخل و خارج کشور که زلزله نبوده است بلکه دشمنان خارجی ایران موشک‌های زیر زمینی زده‌اند و اشتباها به جای نیروگاه، دو روستا نابود شده است. حتی بعضی از افراد روشن‌فکر و تحصیل کرده این تعبیر را خیلی غیرواقعی نمی‌پنداشتند! این اولین بار نیست که شایعه‌ای این چنین مغایر با خرد سالم و مغایر با ابتدایی‌ترین داده‌های فنی، مردم ما را درسطوح اجتماعی متفاوت مشغول می‌کند. این جاست که ترویج علم، ترویج روش‌های شناخت منطبق بر واقعیت‌های اجتماعی نوین، و نیز تعریف معقولی از ترویج بیش از هر وقت ضرورت خود را نشان می‌دهد. به این ترتیب آیا ترویج علم در ایران همان است که در دنیای صنعتی است؟

در دوران پیشاصنعتی ما، حتی در دوران طلایی تمدن اسلامی ما، کم نبوده‌اند متفکرانی که “ترویج علم” را به یک معنی خاص قبیح می‌دانسته‌­اند؛ نه ترویج علم را به معنی ترویج دانش و دانسته‌­ها، بلکه ترویج تفکر را ! اینکه مردم بدانند طبیعت عسل سرد است یا گرم، به عنوان یک گزاره پزشکی، مجاز شمرده می‌شد، اما تفکر در مورد خلقت، نفس انسان، حادث یا قدیم بودن عالم و به خصوص روش‌های تفکر آن دوره، مجاز شمرده نمی‌شد و ترویج تفکر علمی را باعث گمراهی مردم می‌دانستند. بهنگام چالش میان اشعری‌ها و معتزله کسانی پیدا شدند که به سنت سلف بودند و شایسته نمی‌دانستند که معرفت عوام به سطح معرفت خواص برسد.

این دوره پیشاصنعتی سپری شده است. دوران مدرن شروع شده است؛ و این مستقل از خواست ماست، دیگران آن را به وجود آورده‌اند و ما را از خواب غفلت بیدار کرده‌اند و دوره‌گذار به مدرنیت را شروع کرده‌ایم. در این دوران به چه نوع ترویج نیازمندیم؟ نقش دانشگران حرفه‌ای چیست؟ رسانه‌ها چه نقسی دارند؟ آیا باز هم باید روش‌های ترویج جهان صنعتی را کپی کنیم؟ انگیزه ترویج چه باشد؟ سوال‌های از این نوع موضوع صحبت من است.