بررسی و تحلیل آثار حافظ ابرو

نشست «بررسی و تحلیل آثار حافظ ابرو» به مناسبت ششصدمین سال درگذشت این جغرافی دان و مورخ ایرانی ششم آبان سال جاری برگزار می شود.

در این نشست دکتر سید صادق سجادی، سید علی آل داود و غلامرضا امیرخانی دربارۀ ویژگی های سبکی آثار حافظ ابرو سخنرانی خواهند کرد.
این نشست در روز دوشنبه ۶ آبان از ساعت ۱۰ صبح در بزرگراه حقانی ابتدای خیابان کوشا، ساختمان آرشیو ملی، طبقۀ هفتم، سالن کنفرانس برگزار خواهد شد.

درباره حافظ ابرو

شهاب‌الدین عبدالله ‌بن لطف ‌الله بهدادینی خوافی معروف به «حافظ ابرو» از مورخان بزرگ ایران در پایان قرن هشتم و آغاز قرن نهم هجری است. اصلش از بهدادین خواف بود ولی مدتی مدید در هرات اقامت گزید. در همدان به تحصیل پرداخت و از جوانی در شمار دبیران امیرتیمور درآمد و سپس ملازم خدمت شاهرخ و پسرش بایسنقر میرزا گردید و به‌نام آنان به تألیف و تصنیف اشتغال داشت تا در سال ۸۳۳هـ. در محّل سرچم نزدیک زنجان بدرود حیات گفت و در زنجان مدفون گشت.

وی مورخی موثق و در ضبط وقایع دقیق بود. مهم ‌ترین اثرش «مجمع‌التواریخ سلطانی» در چهار مجلد است که یک تاریخ عمومی است و «زبدهالتواریخ» مجلد چهارم از همین کتاب است که از مرگ سلطان ابوسعید (۶۳۷هـ) تا وقایع سال ۸۳۰هـ. را دربر دارد. اثر دیگرش «ذیل جامع‌التواریخ رشیدی» است که در آن حوادث بعد از مرگ غازان‌خان تا وقایع سال ۷۹۵ ضبط شده است. کتاب مشهور دیگر حافظ ابرو جغرافیای او است در دو مجلد، جلد اول در شرح ممالک ربع سکون و دریاها و رودها و کوه‌ها و بیابان‌ها و جلد دوم حاوی اطلاعاتی دربارهٔ خراسان و حکام و سلاطین آن از ابتدای فتح سپاهیان عرب تا دوران تیمور و حوادث دوران سلطنت شاهرخ تا سال ۸۲۳هـ.

نثر حافظ ابرو در همهٔ این آثار بسیار روان و خالی از تکلف است و او توجه خود را بیشتر معطوف به بیان مطالب و سعی در درستی آنها کرده است و شاید به همین سبب است که خطاهای جاری در انشاء مؤلفان عهد تیموری کم‌تر بر قلم او رفته است.

توضیح تصویر: تصویری از جامع التواریخ تکمیل شده توسط حافظ ابرو.نسخه ۱۶۵۳ کتابخانه توپقاپی سرای، مورخ ۷۱۴