انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در برگزاری همایش بزرگداشت پروین اعتصامی

به مناسبت یکصد و پنجمین سالروز تولد پروین اعتصامی همایش بزرگداشت پروین اعتصامی با مشارکت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی روز دوشنبه ۲۲ اسفند ماه ۱۳۹۰ برگزار شد.

این همایش با سخنرانی آقای دکتر معظمی، دبیر علمی کنگره، آقای دکتر صلاحی، رئیس کتابخانه ملی، آقای دکتر ادبی، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، آقای دکتر دادبه، آقای دکتر شمیسا، آقای علی میر انصاری، آقای دهباشی و آقای دکتر کزازی برپا شد.

دکتر محمد جواد ادبی، رئیس رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در این مراسم اظهار داشت: پروین اعتصامی شاعره ای است که تلاش کرد زندگی خود را با آزادی رقم بزند. کمیت زندگی او کم بود حدود ۴۰ سال اما کیفیت عمر او و آنچه از او به یادگار مانده متفاوت بود. فکر می کردم چه چیزی می تواند یک شاعر را به این مردم عام و نخبگان خاص جذب بکند و می تواند او را در یک شناسه متفاوت بشناسد. کمتر کسی پیدا می شود که پروین اعتصامی را نشناسد و یا شعر و اشعاری از او نخوانده باشد و این فقط به این واسطه نیست که در کتابهای ادبیات و یا در کتابهای درسی ما از پروین اعتصامی سخن گفته شده و از شعرای بسیار زیاد دیگری هم سخن به میان آمده اما در حافظه هویتی تاریخی ایرانیان خیلی ماندگار نبوده است. چه چیزی پروین اعتصامی را ماندگارتر از دیگران کرد و این واسطه در میان فضای زندگی ما ایرانیان که هنوز هم نام پروین اعتصامی را میشنویم حسی نوستالوژیک به ما دست می دهد. از این بابت به ذهنم رسید که اگر کسانی مثل ملک الشعرای بهار هم در بارقه فهم عمومی مثل پروین اعتصامی هستند و اگر کسی مثل جلال آل احمد هم به همین سبک است و بسیاری از افراد عام و خاص که می شناسند در یک اشتراک تجربه زیستن دارند، تجربه زیستن انسانها با هم متفاوت است. یقین هوشیارانه به نعمت بیداری عنوانی است که من انتخاب کردم، بنده و شما هم بیداریم و زندگیمان همراه با فضاهای مختلف آگاهی است اما خیلی وقت ها به یک فرصتی در گذر است و به کاری که به عهده ماست و زمان کم و ما کمتر توجه می کنیم. مولوی می گوید: وقت تنگ است و چراغم ابتری/ زو بگیرانم چراغ دیگری. زمان بسیار کم است و باد بسیار وسیعی می وزد چراغکی هم در دستان من است ای کاش بتوانم چراغ بزرگتری روشن کنم. او در چراغ زندگی کوچک خود که کمتر از ۴۰ سال بود خود را به جاودانگی متصل کرده که الی الابد ماندگار است. هم نشینی با فضای زندگی عارفانه چیزی است که شاید باید در ابیات پروین بگردیم و پیدا کنیم. بیشتر موضوعات اجتماعی است گاهی اوقات انتقادی، گاهی اوقات آسیب شناسانه است. اما آیا کسی می تواند زیست عارفانه نداشته باشد و چنین اشعاری را فقط در زمینه اجتماعی و انتقادی بسراید؟ یک برش دیگری را می توان به زندگی پروین اعتصامی داشت و آن است که این نوع زندگی زیستن عارفانه هم هست. اگر ابیات اجتماعی در آن موج می زند و یا عوامل دیگر در آن وجود دارد همگی در یک ظرف جمع می شود و ماندگار خواهد ماند وگرنه شاید این ابیات به این سبک ماندگار نمی بود و نمی ماند. این مطرب از کجاست که برگفت نام دوست، نام دوست را شنیده است. یقین هوشیارانه به نعمت بیداری داشته است و از این رهگذر تا توانسته از نعمت بیداری هوشیارانه استفاده کرده است. کیفیت عمر او بسیار زیاد بوده و به تعبیر ابن سینا طول عمر کم ولی عرض آن زیاد بوده است.از این بابت یک متد، یک معیار، یک طراز است برای جوانان و برای بانوان ایرانی ما که پروین اعتصامی زمانیکه از دبیرستان فارغ التحصیل می شد پیرامون آزادی زنان و تأثیر آنان در مسیر اجتماع و هویت آنان صحبت کرد در جشن فارغ التحصیلی خودش. امروز هم یک معیار است که بیداری هم در آن است و معیاری که اعتقاد و باور دینی هم در آن موج میزند، اما بروز بودن و با مردم و میان مردم بودن و نگاه اجتماعی داشتن نیز در آن موج میزند. امیدوارم این مسیر را برای بازشناسی هویت ایرانی و اسلامی و برای همنشینی بیشتر بانوان ما و برای آگاهی وسیع تر برای جوانان ما مسیر و هموار تر باشد که امروز بیشتر از هر زمانی در دهه عدالت و پیشرفت نیاز به این آگاهی داریم و در دهه ای که مقام معظم رهبری فرمودند: دهه متفاوتی است برای پیشرفت نظام جمهوری اسلامی این نوع آگاهی ها، آگاهی های وسیعی است. هر ایرانی اگر یقین هوشیارانه به نعمت بیداری داشته باشد و اگر در فضای زیست اجتماعی خود عارفانه زندگی بکند، اما در عین حال تلاش کند که این زیست عارفانه اش را با فضای روزانه اش عجین بکند نمونه ای میتواند مانند پروین اعتصامی پیدا کند. ما از پروین اعتصامی پای در دیوار کشیدن و خانقاه رفتن سراغ نداریم اما زیستن عارفانه سراغ داریم، زیستن عارفانه ای که به دور از اجتماع هم نیست، به دور از دردهای اجتماع هم نیست به دور از مشقت های زندگی هم نیست، اما نگاهی متفاوت از برشی متفاوت از زندگی پروین اعتصامی است.

در این مراسم انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در راستای پاسداشت مفاخر فرهنگی و هنری از استادان دکتر اصغر دادبه، دکتر سیروس شمیسا، علی میر انصاری، علی دهباشی و خانم دکتر هان تجلیل کرد و لوح تقدیر انجمن را به ایشان اهداء نمود.

در پایان مراسم نیز از کتاب «خوشه پربار پروین ادب» و مجموعه مقالات «بانوی سخن پروین» رونمایی شد.

آخرین ویرایش: ۹۰/۱۲/۲۳